سندرم آنتی فسفولیپید چیست؟

سندرم آنتی فسفولیپید (APS) یک بیماری خود ایمنی است که در روند لخته کردن خون اختلال ایجاد می کند. این سندرم بیشتر در زنان جوان ایجاد می شود و اغلب بدون علامت است.

سیستم ایمنی بدن آنتی بادی تولید می کند و آنتی بادی های نرمال با عفونت مقابله می کنند اما در سندرم آنتی فسفولیپید, آنتی بادی ها موسوم به اتوآنتی بادی به چربی های خاصی که در ارتباط با لخته خون هستند, حمله می کنند در نتیجه خون به صورت غیر طبیعی لخته میشود.

آنتی بادی های APS می توانند مشکلات زیر را ایجاد کنند:

  • ایجاد لخته خون که در نهایت می تواند منجر به سکته قلبی, مغزی یا آمبولی ریه شود.
  • سقط و دیگر مشکلات بارداری
  • کاهش سطح پلاکت در خون
  • راش و زخم های پوستی

چه چیز هایی ریسک ابتلا به سندروم آنتی فسفولیپید را افزایش می دهد؟

هنوز دلیل قطعی ایجاد این سندرم مشخص نشده اما مطالعات نشان داده تا موارد زیر احتمال ابتلا را بالا می برند:

  • بعضی عفونت ها مانند ایدز, سفلیس, هپاتیت C و بیماری لایم
  • بعضی داروها نظیر آموکسی سیلین, قرص های مخصوص برای فشار خون , آریتمی و صرع
  • ابتلا به بیماری لوپوس ( تقریبا نیمی از افرادی که لوپوس دارند APS نیز دارند.)
  • سابقه خانوادگی ابتلا به سندروم فسفولیپید

چه شرایطی احتمال بروز علائم سندرم آنتی فسفولیپید آنتی بادی را افزایش می دهد؟

همانطور که گفته شد سندرم آنتی فسفولیپید در اغلب موارد بدون علامت است اما در شرایط زیر احتمال بروز علائم افزایش میابد

شرایطی مانند:

  • بارداری
  • سابقه عمل جراحی
  • چاقی
  • نشستن برای مدت زمان طولانی ( مانند استراحت طولانی مدت یا پرواز های طولانی مدت)
  • استعمال دخانیات
  • استفاده از قرص های کنترل بارداری
  • فشار خون بالا یا سطح کلسترول خون بالا

علائم اصلی سندرم آنتی فسفولیپید

لخته خون از شایع ترین علائم سندرم APS است. برحسب محل ایجاد لخته, آسیب های مختلف ایجاد می شود.

ترومبوز ورید عمقی یا DVT, لخته شدن خونی است که عموما در ورید های عمقی پا ایجاد می شود. لخته خون ایجاد شده می تواند جدا شود و مشکلات جدی را ایجاد کند. DVT می توانند در قسمت های دیگر مانند بازو و لگن نیز ایجاد شود. به طور کلی 10 تا 20 درصد از موارد ترومبوز وریدهای عمقی, به دلیل سندرم آنتی فسفولیپید است.

لخته های خونی که در رگ های مغز ایجاد می شوند, می توانند باعث سردرد, زوال عقل, تشنج و سکته شوند.

لخته هایی که به ریه ها می روند می توانند باعث گرفتگی رگ های ریوی و ایجاد آمبولی ریه شود.

لخته در قلب نیز می تواند باعث انسداد رگ های قلبی, آسیب دریچه قلبی, درد در قفسه سینه و سکته ی قلبی شود.

سندرم آنتی فسفات در زنان 5 برابر از مردان وجود دارد

این سندرم در زنان 5 برابر مردان تحت تاثیر قرار می دهد و از آنجایی که بیشتر زنان۳۰-۴۰ سال را درگیر می کند, باعث مشکلات در بارداری نیز می شود.

زنان مبتلا به APS در بارداری مشکل پیدا می کنند و به سختی حامله می شوند. لخته های خونی که در جفت ایجاد می شود می تواند باعث سقط جنین, زایمان نوزاد نارس و مشکلات تکاملی در جنین شود.

تشخیص APS

اغلب موارد APS بعد از ایجاد لخته یا سقط های مکرر شناسایی می شود.

اگر پزشک شک به سندرم آنتی فسفولیپید کند, از فرد دو بار آزمایش خون می گیرد. یک یا هر دو نمونه باید مثبت باشند. همچنین فرد باید دوبار به فاصله ی حداقل 12 هفته دوباره تست دهد تا تشخیص قطعی شود.

درمان APS

یکی از روش های درمانی که برای مهار لخته های خون استفاده می شود, داروهای ضد لخته است. پزشک برای اولین بار از تزریق و سپس از داروهای خوراکی برای از بین بردن لخته ها استفاده می کند. برای جلوگیری از ایجاد لخته مجدد, فرد باید از داروهای خوراکی ضد لخته برای مدت طولانی تر استفاده کند.

به خانم های بارداری که این نوع سندرم را دارند, ضد لخته و دوز پایینی از آسپرین در طول بارداری تزریق می شود.

شرایطی که احتمال ایجاد لخته را افزایش می دهد( مانند فشار خون بالا, کلسترول بالا, چاقی, دیابت و دیگر بیماری های خودایمنی ), باید حتما درمان شوند.

فردی مبتلا به APS باید سیگار نکشد و درمان با استروژن ( برای یائسگی یا کنترل بارداری) را متوقف کند.

منبع

 

 

 

 

 

 

 

 

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

خانه تماسدرباره ماآدرس ما